"Assassin's Creed 2 ve 3: Seri Yazmanın Zirvesi"

Assassin's Creed serisindeki en unutulmaz anlardan biri, Haytham Kenway'in Yeni Dünya'da bir grup suikastçıyı bir araya getirme görevini tamamladığı veya oyuncunun inanmaya yönlendirdiği Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. Gizli bir bıçak ve sevgili Ezio Auditore ile aynı cazibe ile donatılmış Haytham, bu noktaya kadar bir kahraman olarak tasvir edildi, Yerli Amerikalıları hapishaneden kurtardı ve kibirli İngiliz redcoats ile yüzleşti. Vahiy, Templar Creed'i "Anlama Babası bize rehberlik etsin", Tapınakçıları, dizinin yeminli düşmanlarını takip ettiğimizi açıkça ortaya koyduğunda gelir.

Bu bükülme, suikastçının inanç serisinin gerçek potansiyelini özetler. Orijinal oyun zorlayıcı bir öncül tanıttı-hedeflerinizi takip et, anlama ve suikast-ancak hem kahraman Altaïr hem de kurbanları da dahil olmak üzere cansız bir anlatı ve tek boyutlu karakterlerle mücadele etti. Assassin's Creed 2, kahramanın ikonik Ezio ile derinliğini geliştirdi, ancak Spinoff Assassin's Creed: Brotherhood'daki Cesare Borgia gibi antagonistler az gelişmiş kaldı. Assassin's Creed 3'e kadar Amerikan Devrimi sırasında ayarlanıncaya kadar Ubisoft, hem avcıya hem de avcıya eşit dikkat gösterdi ve kurulumdan getiriye kesintisiz bir anlatı akışı yarattı. Bu oyun ve hikaye dengesi henüz sonraki başlıklarda eşleştirilmemiştir.

Serinin mevcut RPG odaklı dönemi, hayranlar ve eleştirmenler tarafından büyük ölçüde övülürken, Assassin'in inancının bir düşüş yaşadığı konusunda artan bir fikir birliği var. Bazıları bunun, Anubis ve Fenrir gibi mitolojik varlıklarla mücadele veya çeşitli romantizm seçeneklerinin tanıtımı ve Suicsin's Creed Shadows'taki Afrika samuray Yasuke gibi tarihsel figürlerin tartışmalı kullanımı gibi giderek daha fantastik unsurlardan kaynaklandığını iddia ediyor. Bununla birlikte, gerçek sorunun dizinin karakter odaklı hikaye anlatımından uzaklaştığına inanıyorum, şimdi geniş açık dünya unsurları tarafından gölgede bırakıldı.

Zamanla, Assassin's Creed, diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil olmak üzere RPG ve canlı servis öğelerini entegre ederek aksiyon-macera köklerinden gelişti. Yine de, oyunlar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler nedeniyle değil, aynı zamanda hikaye anlatımları açısından daha içi boş hissetmeye başladılar.

Assassin's Creed Odyssey gibi bir oyun Assassin's Creed 2'den daha fazla içeriğe sahipken, çoğu daha az cilalı ve ilgi çekici hissediyor. Dalamayı geliştirmeyi amaçlayan diyalog ve eylemler yoluyla oyuncu seçiminin eklenmesi genellikle tam tersi bir etki ile sonuçlanır. Birden çok senaryo barındırma ihtiyacı, derin tanımlanmış karakterlere izin veren aksiyon-macera döneminin daha odaklanmış, sinematik anlatılarının aksine, komut dosyasının kalitesini ve karakter gelişimini sulandırır.

Bu değişim daldırmayı kırdı, etkileşimleri karmaşık tarihsel figürlerden ziyade bilgisayar tarafından oluşturulan karakterlerle karşılaşmalar gibi hissettirdi. Buna karşılık, franchise'ın Xbox 360/PS3 dönemi, Ezio'nun meydan okuyan "Beni takip etmeyin, başka birini takip et!" Savonarola'yı yendikten sonra, oğlu Connor tarafından öldürüldükten sonra Hayham'ın dokunaklı soliloku:

*“Yanağını okşamak ve yanlış olduğumu söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim.”*

Anlatı yaklaşımı da son oyunlarda değişti ve ahlaki ikilikleri suikastçılar = iyi ve templar = kötü olarak basitleştirdi, oysa daha önceki başlıklar iki grup arasındaki gri alanlara girdi. Assassin's Creed 3'te, her Templar'ın ölmekte olan kelimeleri Connor'un ve oyuncunun inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor, Thomas Hickey suikastçıların misyonunu ulaşılamaz olarak reddediyor ve Benjamin Kilisesi, İngilizlerin kendilerini kurban olarak gördüklerini belirterek perspektif öznellik konusunda ısrar ediyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan inancını, gelecekteki despotizmi ima eden, Charles Lee'nin değil Washington'un Connor Köyü'nün yakılmasını emrettiğini ortaya çıkardığında güçlendirildi. Oyunun sonunda, anlatı oyuncuları cevaplardan daha fazla soru ile bırakarak hikayeyi zenginleştiriyor.

Franchise'ın tarihini yansıtan Jesper Kyd'in oluşturduğu "Ezio'nun ailesinin", şimdi dizinin resmi teması Assassin's Creed 2'den kalıcı cazibesi, PS3 ERA oyunlarının karakter odaklı doğasını vurgulamaktadır. Melankolik gitar telleri sadece Rönesans ortamını değil, Ezio'nun ailesini kaybetme kişisel trajedisini de uyandırıyor. Mevcut Assassin's Creed oyunlarındaki geniş dünya inşası ve grafiksel gelişmeleri takdir etsem de, umarım dizi bir gün odaklanmış, karakter merkezli anlatılarla köklerine dönebilir. Bununla birlikte, geniş açık dünyaların ve canlı hizmet modellerinin egemen olduğu günümüz pazarında, böyle bir değişim ticari önceliklerle uyumlu olmayabilir.