„Nowy Oblivion: Remake Looks, Remaster czuje się”

Kiedy Bethesda w końcu zaprezentowała * Oblivion zremasterował * na początku tego tygodnia, byłem oszołomiony. Kto by pomyślał, że gra z 2006 roku-zapamiętana za dziwnie pozbawioną ekspresji NPC i rozmyte użytków zielonych łąk-może stać się najbardziej oszałamiającym wejściem w * The Elder Scrolls *? Z biegiem lat remastery HD, takie jak * Mass Effect Legendary Edition * i * Dark Souls Remastered * przeszkoliły mnie do oczekiwania tylko drobnych ulepszeń wizualnych. Widząc imperialne miasto, miejsce, które kiedyś wędrowałem prawie dwie dekady temu, renderowane w Unreal Engine 5 z śledzeniem Raya było niczym surrealistycznym. Oprócz wizualizacji gra została również zaktualizowana o ulepszoną mechanikę walki, ulepszone systemy RPG i niezliczone inne udoskonalenia. Biorąc to wszystko pod uwagę, nie mogłem się nie zastanawiać, czy tytuł został błędnie znany - czy to właściwie *Remake Oblivion *?

Okazuje się, że nie byłem jedynym kwestionującym terminologię. Fani w całej społeczności zaczęli nazwać to remake'em, a nawet Bruce Nesmith, starszy projektant gier w oryginalnym *Oblivion *, przyznał: „Nie jestem pewien, czy [remaster słowa] faktycznie to sprawiedliwość”. Mimo to, po spędzeniu kilku godzin z grą, rozróżnienie staje się jasne - może wyglądać jak remake, ale gra jak remaster.

Nie brakuje powodów, dla których * Oblivion Remastered * wydaje się tak radykalnie inny. Virtua, zespół stojący za aktualizacją, stwierdził, że „każdy zasób został przeprojektowany od zera”. Wizualnie wszystko, co widzisz, jest nowe - każde drzewo, każda broń, każda rozpadająca się ruina. Wynik? Gra, która spełnia nowoczesne standardy graficzne z rześkimi teksturami, realistycznym oświetleniem i zupełnie nowym systemem fizyki, który przynosi wagę i wpływ na każdy strzał strzały i huśtawkę miecza. Mimo że postacie, które spotkasz, są znanymi twarzami z 2006 roku, każdy model NPC został odbudowany od podstaw. To nie jest tylko polska praca - jest to pełna transformacja estetyczna skierowana do dzisiejszych oczekiwań, a nie nostalgii. Wygląda na to, że to, co możemy sobie wyobrazić * Starszy Scrolls VI * może być. Gdybym widział to przed rozpoczęciem jakichkolwiek plotek, założyłbym, że to zupełnie nowy wpis w serii.

Ulepszenia wykraczają poza wizualizacje. Walka czuje się bardziej responsywna - wnoszenie miecza nie wydaje się już szturchnięciem powietrza balonem. Kamera trzeciej osoby obejmuje teraz siatkę, dzięki czemu celowanie znacznie bardziej intuicyjne. Menu zostały odświeżone, w tym dzienniki misji, ekrany dialogowe, a nawet minigamami lockpicking i perswazji. Zniknął niesławny system poziomu poziomu Oblivion; Zostało to zastąpione podejściem hybrydowym zapożyczającym zarówno *Oblivion *, jak i *Skyrim *. I tak, wreszcie - możesz sprinować. Przy tak szerokich zmianach łatwo uwierzyć, że kwalifikuje się to jako pełny remake.

Nowe oświetlenie, futro i efekty metaliczne znacznie zwiększają prezentację Oblivion Remastered. Kredyt obrazu: Bethesda / Virtuos

Ale definicje „Remake” i „Remaster” pozostają mroczne. Rockstar's * GTA Trilogy Definitive Edition * jest wyraźnie ulepszoną fakturą grą PS2 z nowoczesnym oświetleniem, a * Crash Bandicoot N. Sane Trylogia * zawiera całkowicie przebudowane zasoby i wydaje się nowoczesny tytuł. Potem jest *cień kolosu *i *Duszy Demona *, które są wierne 1: 1 odbudowuje, podczas gdy *Resident Evil 2 *Ponowne wyobraża sobie mechanikę rozgrywki bez zmiany struktury poziomu. Wreszcie * Final Fantasy VII Remake * i * Rebirth * Całkowicie przegląda narrację i projekt. Wszystkie te tytuły znajdują się pod parasolem „Remake”, ale niewiele dzielą się w filozofii lub egzekucji.

W przeszłości gry odbudowane od podstaw w nowym silniku były uważane za przeróbki, podczas gdy remasterowie były mniejszymi aktualizacjami graficznymi w oryginalnych ramach. Ale te linie zacierają się. Dziś bardziej sensowne jest zdefiniowanie remasteru jako graficznego remontu, który zachowuje projekt oryginalnej gry (z pewnymi poprawkami jakości życia) i remake'u jako całkowitego przeprojektowania od zera. Zgodnie z tą definicją nawet * dusze demona * i * Metal Gear Solid: Delta * kwalifikowałyby się jako remaster, zachowując termin „remake” zarezerwowany dla prawdziwych ponownych uzasadnieniach.

Więc gdzie pasuje * Oblivion Remastered *? Jak zauważa każdy, kto grał nawet kilka godzin, nazwa jest dokładna. Tak, wizualizacje krzyczą „zupełnie nowe”, ale pod tą błyszczącą powierzchnią leży 20-letni szkielet zszyty z charakterystycznym urokiem Bethesdy. Jak wyjaśnili programiści: „Patrzyliśmy na każdą część i uważnie ją zaktualizowaliśmy. Ale przede wszystkim nigdy nie chcieliśmy zmienić rdzenia. To wciąż gra z poprzedniej epoki i powinna czuć się jak jedna”.

To dziedzictwo jest wszędzie. Ładowanie ekranów wyskakuje za prawie każde drzwi. Minigame perswazji pozostaje mylące pomimo ulepszeń interfejsu. Miasta wydają się raczej uproszczone zestawy sceniczne niż żyjące światy. NPC poruszają się sztywno, mówią niezręcznie i wydają się prawie podobne do AI w swoim zachowaniu. Walka, choć ulepszona, nadal brakuje płynności. I tak, robaki pozostają - cele zachowane w duchu honorowania pierwotnego doświadczenia.

Porównaj *Oblivion Remastered *do *Avowed Obsydian *, a luka między starym a nowym staje się surowa. Dynamiczna nagrody z walki i eksploracji Avoweda sprawiają, że toczące się pola i zagracone jaskiń Oblivion są starożytne. Jednak wiele ambicji *Oblivion *wciąż się prześlizguje. Otwarte zadania, wolność gracza i konflikty oparte na frakcji oferują głębokość, której brakuje wielu współczesnych gier. Ale szczegóły - dialog, systemy, projekt poziomu - są niezaprzeczalnie datowane. Prawdziwy remake by je ponownie wyobrażałoby, ale ten projekt dotyczy ochrony, a nie ponownej rewencji. Stąd: *Oblivion Remastered *.

Jak myślisz, jaki jest nowy zapomnienie?

To remake. To remaster. To inna rzecz i potrzebujemy nowego słowa.

Odpowiedzi wyniki

Przywrócenie filmu oferuje przydatną analogię. Remasterowany film, taki jak * Szczęki * lub * Ojciec chrzestny * zachowuje swoją esencję z lat 70. pomimo przejrzystości 4K i odrestaurowanego dźwięku. Kierunek, aktorstwo i efekty są niewątpliwie ich czasu. Podobnie * Oblivion Remastered * to przywrócenie klasycznej gry w wysokiej rozdzielczości. Używa nowego silnika do przesuwania wizualizacji do nowoczesnych granic, ale podstawowa struktura, tempo i dziwactwa pozostają niezmienione. Podczas strumienia ujawnienia Alex Murphy, producent wykonawczy Virtuos, umieścił go doskonale: „Uważamy, że silnik gry Oblivion jest mózgiem i Unreal 5 jako ciało. Mózg napędza całą logikę świata i rozgrywkę, a ciało ożywia doświadczenie, które gracze kochali od prawie 20 lat”.

* Oblivion Remastered* jest dokładnie tym, co twierdzi - i to dobrze. Zamiast debatować, czy należy go nazywać remake'em, powinniśmy użyć go jako testu odniesienia do tego, do czego powinni być remiasterzy AAA. Właśnie to mogło być * Mass Effect Legendary Edition * - przemyślane, namiętne przywrócenie. Właśnie tego * Grand Theft Auto: The Trilogy * nie był - szacunek, technicznie dopracowany hołd, a nie leniwy chwyt gotówki. Nie ma tu nic cynicznego. * Oblivion Remastered* wygląda jak remake zbudowany z pasją, ale gra jak remaster zachowany z miłością. I szczerze mówiąc, właśnie tak powinno być.