Masal beklemeyin, bunun yerine masal 2 oynayın

Bu haftanın Xbox podcast'inde gizlenmiş, acı tatlı olsa da, Playground Games'in masalıyla ilgili haberlerdi. Nadir görülen bir oyun ortaya çıktı, ancak maalesef bir gecikme eşliğinde. Başlangıçta bu yıl piyasaya sürülecek olan Fable, 2026 için planlanıyor.

Gecikmeler nadiren memnuniyetle karşılanmakla birlikte, genellikle kaliteye bağlılığa işaret ederler. İnşallah, bu ekstra zaman Fable'ın zengin ayrıntılı dünyasının gerçekten gelişmesine izin verecektir. Bu arada, beklemeyi köprülemenin, Fable serisini, özellikle başka bir görünümü hak eden çarpıcı bir giriş olan Fable II'yi tekrar ziyaret etmekten daha iyi bir yolu yok.

Fable II, bugünün standartlarına göre bile, oldukça benzersiz kalır. Fallout 3 ve Erken BioWare 3D RPG'ler gibi çağdaşlarla karşılaştırıldığında, vizyonu parçalanıyor. Doğrusal bir ana hikaye ve yan görevlere sahip geleneksel bir kampanya yapısı sunarken, RPG sistemleri şaşırtıcı bir şekilde akıcı. Bu erişilebilirlik, Oblivion veya Neverwinter Nights gibi oyunlarda bulunan karmaşık stat sistemleri tarafından korkutulan oyuncular için mükemmeldir.

Sadece altı ana beceri sağlık, güç ve hız gibi özellikleri yönetir. Silah hasarı, deneyimi basitleştiren tek savaş istatistiktir. Savaşın kendisi, Creative Spellcasting (Eğlenceli Kaos Büyüsü gibi) ile geliştirilen karmaşık olandan daha swashbuckling. Ölüm bile küçük bir XP cezası taşır ve tipik RPG öğütmesinin çoğunu kaldırır. Kısacası, Fable II, türe yeni gelenler için ideal RPG'dir.

2008'de Oblivion'un geniş dünyası ezici hissedebilirdi, ancak Fable II'den Albion daha yönetilebilir bir deneyim sundu. Daha küçük, birbirine bağlı haritaları kolay keşif için izin verdi. Yararlı bir köpek arkadaşıyla, oyuncular gizli hazineleri, mağaraları ve zorlu iblis kapılarını kolayca keşfedebilirler, oyunun gerçek boyutuna inanan bir ölçek ve macera duygusu yaratabilirler. Albion'un coğrafyası, kısıtlayıcı olsa da, oyuncuları doğrusal yollar boyunca yönlendiriyor ve bu da amaçsız dolaşmayı teşvik etmek yerine deneyimi odaklıyor.

Albion, fiziksel bir alan olarak, BioWare'in Infinity Engine Games veya Bethesda'nın Morrowind'in geniş dünyalarıyla karşılaştırılmayabilir. Ancak, modern RPG beklentilerine karşı yargılamak haksızdır. Fable II, coğrafi boyutta canlı, hareketli bir dünyaya öncelik verir. Sims'in merceğinden görüntülemek, dikkate değer sosyal simülasyonunu ortaya çıkarır.

Albion karmaşık, organik bir sistem gibi işlev görür. Vatandaşları günlük rutinleri takip ederek etkinliklere ve günün saatine tepki veriyor. Sims gibi, her vatandaşın bireysel özellikleri ve motivasyonları vardır. Bir dizi jestle, oyuncular etkileşime girebilir ve ilişkilerini etkileyebilir. İyi zamanlanmış bir osuruk pub patronlarını eğlendirebilirken, alay eden çocuklar ebeveyn müdahalesine yol açabilir. Fable II gerçekten reaktif bir dünya ve inandırıcı NPC'lerin vaadini sunar.

Oyuncular kahraman maceralara mahkum olsa da, Fable II, toplumuna entegre edildiğinde en ilgi çekicidir. Oyuncular, ahşap ve demircilik gibi aktivitelerde bulunarak mülkleri satın alabilir ve yönetebilir. NPC'leri woo yapabilir, ilişkiler kurabilir ve hatta aileleri başlatabilirler. Bireysel unsurlar yapay görünse de, birleşik etki gerçek bir yaşam duygusu yaratır.

İyi zamanlanmış bir osuruk pub patronlarını eğlendirebilir.

Birkaç RPG bu sosyal etkileşim seviyesini çoğaltmıştır. Baldur'un Gate 3 bile Fable II'nin organik romantizm ve emlak piyasası mekaniğinden yoksundur. Bununla birlikte, Red Dead Redemption 2'de de benzer bir yaklaşım görülür. Rockstar'ın oyunu, oyuncu eylemlerine inandırıcı bir şekilde tepki veren son derece duyarlı NPC'lere sahiptir. Etkileşim sistemi, Fable II'nin jestlerinin rafine bir versiyonu gibi hissediyor ve oyuncuların ilişkileri etkilemesine izin veriyor. Anlamlı etkileşimler, oyunun uzun vadeli sonuçlarını vurgulayarak gelecekteki ödüllere bile yol açabilir. Playground Games'in masalı köklerine sadık kalmayı amaçlıyorsa, Red Dead Redemption 2, çağdaş masa üstü RPG'lerden ziyade modern bir mihenk taşı olarak hizmet etmelidir.

Diğer anahtar unsurların korunması gerekir. Fable'ın İngiliz mizahı, esprili hiciv ve unutulmaz bir karakter kadrosu çok önemlidir. Playground, Richard Ayoade ve Matt King'in zaten dahil olduğu doğru yolda görünüyor. Ama belki de en önemlisi Lionhead'in iyi ve kötülüğe yaklaşımıdır.

Lionhead'in kurucusu Peter Molyneux, iyi ve kötülüğün ikili doğasına hayran kalıyor. Bu Black & White'ın merkezindeydi ve kariyeri boyunca devam etti. Bununla birlikte, Lionhead'in yaklaşımı Witcher veya BioWare oyunlarındaki nüanslı seçimlerden farklıdır. Fable II, melek ve şeytani yollar arasında keskin seçimler sunarak aşırı uçları kucaklar. Erken bir görev bunu örneklendirir - ya bir tüccara yardım eder veya mallarını yok eder. Daha sonra, bir hayalet eski sevgilisinden intikam isteyebilir ve işkence ve evlilik arasında bir seçim zorlayabilir.

Modern RPG'ler, bir insan davranışı yelpazesini keşfederek karmaşık ahlaki seçimleri vurgular. Ancak Fable II, ikili sisteminde gelişir. Oyuncuların en kahraman kahramanı ya da en iğrenç kötü adam olmalarını sağlar. Devam filminin görevleri ve reaktif dünyası, eylemlerin itibar ve hizalamayı şekillendirmesine izin verir. Kaynaklar ince yayıldığında ahlaki seçimler genellikle ezici hisseder, ancak Fable II'nin aşırı uçlara odaklanması gerçekten kötü seçimlerin etkili olmasını sağlar.

Oyun alan oyunlarının masalın bu yönünü yakalayıp yakalamayacağı görülüyor. Son oyun görüntüleri zorunlu bir tavuk vuruşunun ötesinde çok az fikir sundu. Bununla birlikte, ayrıntılı bir dünyanın kısa bakışları, daha az kısıtlayıcı bir açık dünyanın ve yoğun canlı bir şehir, Fable II'yi benzersiz kılan sosyal simülasyona bir bağlılık önermektedir.

Yeni masalın beklemesi bir yıl uzaklıktadır, ancak Fable II'yi tekrar ziyaret etmek değerli bir çaba. Serinin eşsiz cazibesini vurgular ve eksantrikliklerini korumanın öneminin altını çizer. Yeni masal, bir Witcher veya Baldur'un kapı klonu olmamalı, orijinalin gerçek bir halefi olmalı, tuhaflıklarını ve mizahını koruyor.