Ridley Scott's Lost Dune Script vond: 'Ik denk niet dat het fans gelukkig zou hebben gemaakt'

Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig script

Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die sindsdien een toegewijde cult -aanhang heeft gecultiveerd. Dit staat in schril contrast met Denis Villeneuve's recente aanpassing van het grote scherm van de belangrijkste roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch het roer nam, is grotendeels gehuld in mysterie - tot nu toe.

Een 13 pagina's tellende versie van Scott's verlaten Dune script, geschreven door Rudy Wurlitzer in oktober 1980, is opgedoken. Deze ontdekking, dankzij het onderzoek van T.D. Nguyen in de Coleman Luck Archives van Wheaton College, biedt een ongekend inzicht in Scott's visie.

Het eerste tweedelige scenario van Frank Herbert, hoewel trouw, bleek cinematisch onhandig. Scott, na het bekijken en een handvol scènes geselecteerd, nam Wurlitzer in dienst voor een volledige herschrijving. Deze versie, net als zijn voorgangers en die van Villeneuve, werd duidelijk opgevat als de eerste aflevering van een tweedelig epos.

Wurlitzer zelf beschreef het project als ongelooflijk uitdagend, waardoor uitgebreid schetsen nodig waren voordat het laatste script werd geschreven. Hij streefde ernaar om de essentie van het boek vast te leggen terwijl hij een unieke gevoeligheid inzette. Scott bevestigde later de kwaliteit van het script en noemde het 'behoorlijk verdomd goed'.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ineenstorting van het project: Scott's verdriet na de dood van zijn broer, zijn terughoudendheid om te filmen in Mexico (de vraag van de laurentiis), escalerende budgetproblemen van meer dan $ 50 miljoen en de allure van Universal's Blade Runner -project. Universal Executive Thom Mount noemde echter een gebrek aan unaniem enthousiasme voor het script van Wurlitzer als een cruciale factor.

Was de aanpassing cinematisch of gewoon te donker, gewelddadig en politiek geladen voor mainstream succes? Een gedetailleerde analyse van het script stelt lezers in staat om hun eigen conclusies te trekken.

Een opnieuw bedacht Paul Atreides

Het script van Wurlitzer opent met een droomreeks die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. De visuele beschrijvingen, die doen denken aan de kenmerkende stijl van Scott, zijn rijkelijk suggestief. In tegenstelling tot de weergave van Timothée Chalamet, is deze Paul een zevenjarige, die een proces ondergaat door de dominee moeder. De scène verbindt de recitaties van Paulus en Jessica over de litanie tegen angst en benadrukt hun psychische band. Terwijl de versie van Lynch beelden van een brandende hand bevatte, verduidelijkt de versie van Wurlitzer dit als een hallucinatie.

Deze Paulus toont een "Savage Innocence", actief de leiding nemen. Het script bevat zelfs een flash-forward die zijn transformatie in een masterzwaardman op 21-jarige leeftijd bevat, die Duncan Idaho (die Gurney Halleck vervangt) overtreft. Deze assertieve Paul contrasteert met Lynch's meer kwetsbare afbeelding.

De ondergang van de keizer en veranderende krachtdynamiek

Het script introduceert een cruciale plotwending: de dood van de keizer. Dit evenement, niet aanwezig in de roman, dient als de katalysator voor de zich ontvouwende gebeurtenissen van het verhaal. De dood van de keizer wordt onthuld tijdens een aangrijpende scène waar een tuinman zich voor de regen neerzet en het overlijden van de keizer aankondigt. De scène snijdt naar de begrafenis van de keizer, waar de overleden heerser Duke Leto Atreides aangeeft als de nieuwe heerser van Arrakis. Dit vormt het toneel voor het conflict met Baron Harkonnen, die een divisie van Arrakis 'Spice Production voorstelt, een voorstel dat door de hertog wordt afgewezen. Een belangrijke lijn, bijna identiek aan een in de film van Lynch, benadrukt het belang van specerijencontrole: "die duin bestuurt, regelt het kruid en die het kruid bestuurt, regelt het universum."

De Guild Navigator en Arrakis

Het script toont de gilde -navigator als een langwerpig, humanoïd wezen, zwevend in een transparante container - een opvallend visual. De methode van de navigator om de cursus van de Heighliner te plotten door middel van muzikale intonaties naar "Engineers" is een ander intrigerend element.

De aankomst van de Atreides op Arrakis wordt afgebeeld met een middeleeuwse esthetiek, die de nadruk legt op zwaarden en feodale gewoonten. Liete Kynes 'introductie van Chani benadrukt de ecologische verwoesting veroorzaakt door kruidenoogst. De ornithoptervlucht van de familie door de woestijn, met als hoogtepunt een zandwormaanval, weerspiegelt de dystopische stadsgezichten van Blade Runner .

Arakeen wordt afgeschilderd als een smerige stad met Stark Class Divisions en weerspiegelt het stedelijke verval afgebeeld in Gillo Pontecorvo's The Battle of Algiers . Een bargevechtscène, met Paul en Duncan, voelt enigszins misplaatst en toont Paul's vroege onoverwinnelijkheid. Deze scène leidt tot een ontmoeting met Stilgar, die een Harkonnen -agent onthooft.

De meditatiescène van Jessica benadrukt haar Bene Gesserit -krachten, en de nacht dat zij en de hertog zwanger worden dat Alia expliciet wordt gemaakt.

De aanval op de atreides en de woestijn ontsnappen

Het verraad van Dr. Yueh wordt afgebeeld met een teder moment van spijt voordat hij de hertog vergiftigt. De ontmoeting van Paul met een vleermuisachtige jagerzoeker, een biologische variatie op het traditionele mechanische apparaat, is een opvallende scène. De daaropvolgende strijd met Harkonnen Death Commandoes is brutaal, wat resulteert in de dood van Leto en Duncan. Jessica beheert gif aan de stervende hertog voor hun ontsnapping.

De woestijnvlucht van Paul en Jessica is intens, met als hoogtepunt een crashlanding en een gevaarlijke reis. Paul's ontmoeting met een zandworm spiegelt de aanpassing van Villeneuve.

Het script laat met name de incestueuze relatie weg tussen Paul en Jessica, een belangrijke afwijking van eerdere versies. Deze weglating was een bron van strijd met Herbert en de Laurentiis. Een scène toont echter Paul en Jessica die dicht bij elkaar liggen op een zandduin, wat wijst op hun complexe relatie.

Hun uiteindelijke ontmoeting met de Fremen, inclusief het duel met Jamis, weerspiegelt aspecten van de film van Lynch. De acceptatie van Paulus in de Fremen -stam, zijn huwelijk met Chani en het water van de levensceremonie zijn belangrijke plotpunten. De ceremonie bevat een sjamaan met drie borsten en de geslachtsdelen van een man, die een erotische dans uitvoert met een zandworm. Jessica drinkt het water van het leven en versmelt haar aura met de dominee moeder.

Een ander soort messias

Het script van Wurlitzer portretteert Paul als een meer meedogenloze en ambitieuze leider, die zijn bestemming als potentiële dictator aanvaardt. Dit staat in contrast met de portretten van Lynch en Villeneuve, die de nadruk leggen op Paulus 'terughoudende acceptatie van zijn rol. Het einde van het script, met het water van de levensceremonie en de acceptatie van Paul in de Fremen -stam, vormt het toneel voor een potentieel vervolg.

Een blijvende impact

Terwijl Scott's duin nooit is uitgekomen, biedt het script van Wurlitzer een fascinerende blik op een alternatieve aanpassing. De focus op ecologische zorgen, politieke intriges en spirituele elementen biedt een uniek perspectief op het complexe verhaal van Herbert. De donkere en gewelddadige toon van het script heeft echter waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. Ondanks het feit dat de invloed van het script niet kan worden bereikt, is de invloed van het script te zien in latere aanpassingen en zelfs in het daaropvolgende werk van Scott. De nadruk van het script op ecologische thema's blijft vandaag opmerkelijk relevant.